Roadtrip to Durban/Lesotho part 1
Blijf op de hoogte en volg Selke
01 Januari 2018 | Zuid-Afrika, Durban
Het werd toch echt weer tijd voor een nieuwe blog want ik loop 2 vakanties en 4 weken achter. Dus nu kunnen jullie meegenieten van mijn 2e reis in Zuid-Afrika een roadtrip van Port-Elizabeth naar Lesotho met als tussenstops Lubanzi, Coffeebay, Durban, St. Lucia, Drakensberg en Lesotho.
Met alle overgebleven mensen (harde kern) van United Through Sport besloten we een roadtrip te doen.. In totaal waren we met 10 met onder andere Tessa, Koen, Pim, Ramona en Jose uit Nederland, Kaija en Justin uit Duitsland en Ella en Caitlin uit Engeland.
Op dag 1 begon het al goed. We hadden de auto gehaald waar we hem gehuurd hadden, wilde de koffers in de auto doen en hadden de auto geparkeerd op een helling naar beneden bij ons complex. Krijgen we de auto er niet uit zonder hem eerst volledig tegen het hek aan te rijden (vrouwen achter het stuur…). Gelukkig was Nick (onze held en stage begeleider) er om hem netjes op de weg te parkeren en konden we vertrekken naar Lubanzi. De weg naar Lubanzi was 7 uur en we kwamen in het donker op een wel heel mistige plek waar we moesten rijden. Op een gegeven moment moesten we van reflector naar reflector rijden en riep Ramona die naast mij zat als er mensen op de weg liepen (want donkere mensen zie je natuurlijk niet in het donker!!). Omdat het nog niet erger kon waren de laatste 20 kilometer op onverharde weg en door de gaten en de regen was dit nog een hele klus om met onze Toyota Corolla (ook wel Corrie genoemd) te doen. Na heel wat zweten en momenten van hellingproeven midden op natte zandwegen kwamen we om half 10 ’s avonds dan eindelijk aan bij ons eerste hostel. Het was aan het einde van de wereld leek het wel. Aan de zee en we sliepen met zijn allen in een rieten hut (erg leuk!).
Dag 2 was het tijd voor wat ontspanning. Het weer was heerlijk dus gingen we lekker op het strand liggen. We bleken geen lunch te hebben bij het hostel en ook niet dichtbij een winkel te zitten dus het werd wachten tot het avondeten. We gingen smiddags voor een hike naar een mooie canyon toe. Totdat we midden in onze hike donder, bliksem, regen en hagel op ons dak kregen en terug moesten rennen naar het hostel. Dit was gelegen midden op een berg dus we moesten wel oppassen dat we niet het hoogste punt waren. Toen we eenmaal terug waren bij het hostel hadden ze geen douches dus hebben we gedoucht in de regen (afgevinkt van bucketlist). Na de douche hadden we lekker gegeten. De mensen in Lubanzi leefden echt nog als vroeger. Met ezels die de kilo’s doen dragen en deze personen hadden ook nog weinig blanke mensen gezien in hun leven. Het was een hele speciale plek. Na deze dag bleek ik ontzettend verbrand te zijn en dit bleef de hele week nog lekker nabranden.
Op dag 3 vertrokken we naar Coffeebay. Na een uurtje rijden kwamen we aan bij ons hostel genaamd Sugarloaf backpackers. We maakte een rondje op zoek naar een supermarkt zonder resultaat. We sliepen in een hut met zijn allen en er waren stapelbedden die 3 hoog waren! Weer een ervaring rijker. Ook op deze dag weer regen en onweer dus lekker in het hostel gebleven.
Dag 4 gingen we voor een hike naar Hole in the Wall. Ja Selke heeft heel wat afgehiked deze vakantie en ik vond het nog leuk ook. Het was een hike van 3 uur in de stromende regen door de modder en het gras. Na 2,5 uur mochten we bij locals zelf gemaakt bier proeven. Dit smaakte een beetje zandig en eigenlijk helemaal niet naar bier, maar het was erg leuk om mee te maken. Het bier ging in blikken rond de tafel en de locals dronken gezellig met ons mee. Na vervolgens nog een half uur lopen kwamen we aan bij de Hole in the Wall. Het was een erg mooi gezicht en zeker de moeite waard om heen te lopen. Toch was ik stiekem wel blij dat we een “busje” terug geregeld hadden. Dit bleek een bakkie (zoals ze dat hier noemen) te zijn en dat betekend gewoon een 4x4 met een open achterbak waar je normaal materiaal in vervoert maar waar we nu gewoon met 8 mensen in vervoerd werden. De echte South Africa Experience zoals ze dat hier noemen. Omdat het zo geregend had, waren de onverharde paden ontzettend glad, dus met zeker 80 km per uur werden we de berg op geslingerd. Tijdens deze tocht hadden we 2 Engelsen ontmoet Matt en Prasana. Daar hebben we nog de hele avond gezellig drankjes mee gedronken.
En dan dacht je dat er niets meer mis kon gaan en dan kon het toch nog een stapje spannender want op dag 5 gingen we richting Mtentu lodge. Dit was een rit die ik helemaal heb gereden 8 uur aan de linkerkant van de weg met het stuur links! Jaja, ook dat kunnen we van de checklist afvinken. De laatste 2 uur werd aangegeven op onverharde weg. Natuurlijk hadden we het geluk dat het regende en hadden we hier de eerste avond al ervaring mee gehad. Het was ongeveer 50 km en na 18 km slippen en geen grip meer hebben en met onze benen meten hoe diep de plassen water waren en of we er met de auto wel of niet doorheen konden gaven we het op. Het begon ook donder te worden en we wilden niet nog een keer door het donker rijden. We hadden gevraagd aan wat mensen die daar woonden (echte locals) of we de auto bij hen neer mochten zetten. Zij hadden waarschijnlijk nog nooit zo veel blanken bij elkaar gezien en spraken nauwelijks Engels, maar met wat handen en voeten werk mochten we binnen komen. We belden het hostel op en anders waren we zelfs zover dat we besloten om in de auto te slapen. We hebben daar een uur gewacht en werden toen met 2 4x4 auto’s van het hostel opgehaald (waarvan 1 gast die gezegd had wel mee te willen rijden). Het was nog een dik uur door dikke modder en hoge stenen en gaten wat wij nooit met onze auto hadden kunnen doen om naar het hostel te komen. Gelukkig werden we met een warm hart verwelkomt en hadden ze nog lekker wat avondeten voor ons bewaart, want we waren om 9 uur ’s avonds dan eindelijk op het juiste adres. Uiteindelijk ben was ik ontzettend blij dat ik ervoor had gekozen om niet zelf verder te rijden, want dit was gewoon niet mogelijk geweest met onze auto.
Op dag 6 gingen we een hike maken richting een waterval. We werden met een kano door een man naar de overkant van een riviertje gebracht en ook het hondje (Jack Russel) van het hostel ging gezellig met ons mee. Het was een mooie hike en de waterval was het zeker waard. We hadden heel schattig een lunch pakketje meegekregen van het hostel met wraps en een pakje jus, dus we konden lekker bij de waterval lunchen. Toen we eenmaal terug waren bij het hostel waren er 2 meisjes (van de gast die ons had opgehaald) waar wij de middag gezellig mee hadden gespeeld. Vervolgens hadden we nog wat apen om onze hut heen hangen. Ik had geluk deze keer want ik had een no snoring room gecreëerd dus ik kon heerlijk slapen!
Op dag 7 werden we weer terug naar de auto gebracht die gelukkig niet helemaal uit elkaar geschroefd was en konden we weer verder. Althans dat dachten we maar er hing iets los onder de auto. Na eerst alle appjes van het bezorgde thuis te hebben gecheckt (na 2 dagen geen bereik) gingen we uitzoeken wat we met dat losse flapje onder de auto moesten doen. Ella heeft toen uiteindelijk besloten in de volle modder onder de auto te gaan liggen en het eraf te snijden. Toen konden we weer verder, want we moesten 6 uur naar Durban rijden. Toen we in Durban aankwamen kwamen Caitlin en Tessa ook aan en hadden we 1 avond met zijn 10en. We zijn lekker wezen uiteten en hebben een cocktail gedronken en zijn toen lekker naar bed gegaan. De volgende dag zouden Ramona en Ella weer vertrekken richting Port Elizabeth en de rest van de groep zou verder rijden naar eindbestemming Lesotho. To be continued……..
Met alle overgebleven mensen (harde kern) van United Through Sport besloten we een roadtrip te doen.. In totaal waren we met 10 met onder andere Tessa, Koen, Pim, Ramona en Jose uit Nederland, Kaija en Justin uit Duitsland en Ella en Caitlin uit Engeland.
Op dag 1 begon het al goed. We hadden de auto gehaald waar we hem gehuurd hadden, wilde de koffers in de auto doen en hadden de auto geparkeerd op een helling naar beneden bij ons complex. Krijgen we de auto er niet uit zonder hem eerst volledig tegen het hek aan te rijden (vrouwen achter het stuur…). Gelukkig was Nick (onze held en stage begeleider) er om hem netjes op de weg te parkeren en konden we vertrekken naar Lubanzi. De weg naar Lubanzi was 7 uur en we kwamen in het donker op een wel heel mistige plek waar we moesten rijden. Op een gegeven moment moesten we van reflector naar reflector rijden en riep Ramona die naast mij zat als er mensen op de weg liepen (want donkere mensen zie je natuurlijk niet in het donker!!). Omdat het nog niet erger kon waren de laatste 20 kilometer op onverharde weg en door de gaten en de regen was dit nog een hele klus om met onze Toyota Corolla (ook wel Corrie genoemd) te doen. Na heel wat zweten en momenten van hellingproeven midden op natte zandwegen kwamen we om half 10 ’s avonds dan eindelijk aan bij ons eerste hostel. Het was aan het einde van de wereld leek het wel. Aan de zee en we sliepen met zijn allen in een rieten hut (erg leuk!).
Dag 2 was het tijd voor wat ontspanning. Het weer was heerlijk dus gingen we lekker op het strand liggen. We bleken geen lunch te hebben bij het hostel en ook niet dichtbij een winkel te zitten dus het werd wachten tot het avondeten. We gingen smiddags voor een hike naar een mooie canyon toe. Totdat we midden in onze hike donder, bliksem, regen en hagel op ons dak kregen en terug moesten rennen naar het hostel. Dit was gelegen midden op een berg dus we moesten wel oppassen dat we niet het hoogste punt waren. Toen we eenmaal terug waren bij het hostel hadden ze geen douches dus hebben we gedoucht in de regen (afgevinkt van bucketlist). Na de douche hadden we lekker gegeten. De mensen in Lubanzi leefden echt nog als vroeger. Met ezels die de kilo’s doen dragen en deze personen hadden ook nog weinig blanke mensen gezien in hun leven. Het was een hele speciale plek. Na deze dag bleek ik ontzettend verbrand te zijn en dit bleef de hele week nog lekker nabranden.
Op dag 3 vertrokken we naar Coffeebay. Na een uurtje rijden kwamen we aan bij ons hostel genaamd Sugarloaf backpackers. We maakte een rondje op zoek naar een supermarkt zonder resultaat. We sliepen in een hut met zijn allen en er waren stapelbedden die 3 hoog waren! Weer een ervaring rijker. Ook op deze dag weer regen en onweer dus lekker in het hostel gebleven.
Dag 4 gingen we voor een hike naar Hole in the Wall. Ja Selke heeft heel wat afgehiked deze vakantie en ik vond het nog leuk ook. Het was een hike van 3 uur in de stromende regen door de modder en het gras. Na 2,5 uur mochten we bij locals zelf gemaakt bier proeven. Dit smaakte een beetje zandig en eigenlijk helemaal niet naar bier, maar het was erg leuk om mee te maken. Het bier ging in blikken rond de tafel en de locals dronken gezellig met ons mee. Na vervolgens nog een half uur lopen kwamen we aan bij de Hole in the Wall. Het was een erg mooi gezicht en zeker de moeite waard om heen te lopen. Toch was ik stiekem wel blij dat we een “busje” terug geregeld hadden. Dit bleek een bakkie (zoals ze dat hier noemen) te zijn en dat betekend gewoon een 4x4 met een open achterbak waar je normaal materiaal in vervoert maar waar we nu gewoon met 8 mensen in vervoerd werden. De echte South Africa Experience zoals ze dat hier noemen. Omdat het zo geregend had, waren de onverharde paden ontzettend glad, dus met zeker 80 km per uur werden we de berg op geslingerd. Tijdens deze tocht hadden we 2 Engelsen ontmoet Matt en Prasana. Daar hebben we nog de hele avond gezellig drankjes mee gedronken.
En dan dacht je dat er niets meer mis kon gaan en dan kon het toch nog een stapje spannender want op dag 5 gingen we richting Mtentu lodge. Dit was een rit die ik helemaal heb gereden 8 uur aan de linkerkant van de weg met het stuur links! Jaja, ook dat kunnen we van de checklist afvinken. De laatste 2 uur werd aangegeven op onverharde weg. Natuurlijk hadden we het geluk dat het regende en hadden we hier de eerste avond al ervaring mee gehad. Het was ongeveer 50 km en na 18 km slippen en geen grip meer hebben en met onze benen meten hoe diep de plassen water waren en of we er met de auto wel of niet doorheen konden gaven we het op. Het begon ook donder te worden en we wilden niet nog een keer door het donker rijden. We hadden gevraagd aan wat mensen die daar woonden (echte locals) of we de auto bij hen neer mochten zetten. Zij hadden waarschijnlijk nog nooit zo veel blanken bij elkaar gezien en spraken nauwelijks Engels, maar met wat handen en voeten werk mochten we binnen komen. We belden het hostel op en anders waren we zelfs zover dat we besloten om in de auto te slapen. We hebben daar een uur gewacht en werden toen met 2 4x4 auto’s van het hostel opgehaald (waarvan 1 gast die gezegd had wel mee te willen rijden). Het was nog een dik uur door dikke modder en hoge stenen en gaten wat wij nooit met onze auto hadden kunnen doen om naar het hostel te komen. Gelukkig werden we met een warm hart verwelkomt en hadden ze nog lekker wat avondeten voor ons bewaart, want we waren om 9 uur ’s avonds dan eindelijk op het juiste adres. Uiteindelijk ben was ik ontzettend blij dat ik ervoor had gekozen om niet zelf verder te rijden, want dit was gewoon niet mogelijk geweest met onze auto.
Op dag 6 gingen we een hike maken richting een waterval. We werden met een kano door een man naar de overkant van een riviertje gebracht en ook het hondje (Jack Russel) van het hostel ging gezellig met ons mee. Het was een mooie hike en de waterval was het zeker waard. We hadden heel schattig een lunch pakketje meegekregen van het hostel met wraps en een pakje jus, dus we konden lekker bij de waterval lunchen. Toen we eenmaal terug waren bij het hostel waren er 2 meisjes (van de gast die ons had opgehaald) waar wij de middag gezellig mee hadden gespeeld. Vervolgens hadden we nog wat apen om onze hut heen hangen. Ik had geluk deze keer want ik had een no snoring room gecreëerd dus ik kon heerlijk slapen!
Op dag 7 werden we weer terug naar de auto gebracht die gelukkig niet helemaal uit elkaar geschroefd was en konden we weer verder. Althans dat dachten we maar er hing iets los onder de auto. Na eerst alle appjes van het bezorgde thuis te hebben gecheckt (na 2 dagen geen bereik) gingen we uitzoeken wat we met dat losse flapje onder de auto moesten doen. Ella heeft toen uiteindelijk besloten in de volle modder onder de auto te gaan liggen en het eraf te snijden. Toen konden we weer verder, want we moesten 6 uur naar Durban rijden. Toen we in Durban aankwamen kwamen Caitlin en Tessa ook aan en hadden we 1 avond met zijn 10en. We zijn lekker wezen uiteten en hebben een cocktail gedronken en zijn toen lekker naar bed gegaan. De volgende dag zouden Ramona en Ella weer vertrekken richting Port Elizabeth en de rest van de groep zou verder rijden naar eindbestemming Lesotho. To be continued……..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
